مراقب گروگانگیری رسانه‌های مرجع با اخبار حاشیه‌ای باشیم

محسن مهدیان نوشت: مراقبت کنیم هیجان اخبار حاشیه ای، مسوولین و رسانه‌های مرجع را به گروگان نبرد و به انفعال نکشد.

به گزارش مجله خبری نگار/محسن مهدیان: کسی هست خبر خانم معلم قائم شهری و خبر کشف حجاب نامزد نظام مهندسی را نشنیده باشد؟

درست یا غلط محتوای این اخبار بماند. از واکنش مسوولین نیز عبور کنیم. اما به واقع چه بر سر خود و افکارعمومی با این اخبار می‌آوریم؟

از این دو خبر بگذریم؛ از مهمترین دستاورد‌های سفر دوروزه آقای رئیس جمهور به چین چه می‌دانیم؟ از تولید مشترک هواپیما با چین با خبر شدیم؟ از امضای سند ۳.۵ میلیاردی سرمایه گذاری صنعتی چه؟ از توافق ۱۲ میلیارد دلاری در صنعت حمل و نقل و ساخت خودرو چطور؟ از بسته ۴۰ میلیارد دلاری در صنعت نفت خبر گرفتیم؟

مشکل کجاست؟

قدیم اتاق‌های شیشه‌ای رسانه‌ها محل تشکیل شورایی بود تا ضرائب اخبار را تعیین کنند. کدام خبر تیتر یک شود و کدام تیتر دوم و کدام گوشواره‌ها وغیره. به این فهم مهمترین ویژگی سردبیر یک رسانه، ضریب دهی اخبار است.

اما امروز ضرائب اخبار را شبکه‌های اجتماعی تعیین می‌کنند. کدام بیشتر لایک خورده و بیشتر به اشتراک گذاشته شده و بیشتر واکنش گرفته است. اما آیا هر خبری بیشتر دست به دست شد یعنی مهمتر است؟

ثمره این ضرائب غیرواقعی چیست؟

اول مساله سازی برای مسوولین و ورود آن‌ها به چرخه باطل واکنش‌های شتابزده است؛ یکبار خانم معلم اخراج و یکبار مورد پادرمیانی و یکبار گذشت و ...

مهمتر از این افکار عمومی است که ضرر می‌کند و از اخبار اصلی فاصله می‌گیرد. ما کم کم گرفتار یک بی خبری مدرن شده ایم. بی خبری ناشی از شبکه ها. همه می‌دانند و نمی‌دانند. باخبرند و بی خبر. به واقع فکر می‌کنند می‌دانند و باخبرند. مخاطب در گروگان اخبار حاشیه‌ای و بی ثمر است.

اساسا چرا باید خبر یک کلاس درس، مدیر و مسوول و امام جمعه و استاندار را بخط کند؟ اساسا این خبر چه نسبتی از واقعیت مدارس ما دارد؟ چرا فکر کردیم خطای خانم معلم انقدر بزرگ است که لازم است همه مسوولین شهر درگیر شوند؟

مساله این مصداق مشخص نیست. مساله دوران بی خبری جدید است که کم کم در حال شکل گیری است. وقتی افکار عمومی را از اخبار اصلی دور نگه داشتیم و درگیر حواشی و اخبار زرد و بی ثمر کردیم طبیعی است که رسانه دشمن رهزن ذهن‌های بی خبر می‌شود. چنانچه جنون وار می‌نویسند کیش و دریای خزر را به چین فروختند و ایران طی یک قرارداد ۲۵ ساله مستعمره چین شد و عده‌ای چنان مسخ می‌شوند که علیه این خبر اعتراض خیابانی به راه می‌اندازند. این ثمره عصر بی خبری است.

نسبت به پرسش ذهن مخاطب در هر سطحی سکوت نکنیم و پاسخگو باشیم. اما مراقبت کنیم هیجان اخبار حاشیه ای، مسوولین و رسانه‌های مرجع را به گروگان نبرد و به انفعال نکشد.

لینک کپی شد

منبع: فارس

اشتراک‌ گذاری